تائو
این وبلاگ در مورد زندگیست و زندگی جلوه گاه تائوست.تائو
این وبلاگ در مورد زندگیست و زندگی جلوه گاه تائوست.باز هم سعی می کنم...خوب است..
این هم تمام می شود...
بودا گفت همه چیز تغییر می کند ...می گذرد...
من هم تمام می شوم...
با تو یا بی هیچ چیز...فرقی نمی کند...
مهم این است که حالا هستی...به همین سادگی...
راه
دو تا راه که بیشتر نداری...
یا بروی کل دنیا را بگردی ...صحرا ها و کوه ها ،رودها و شهرها را ببینی..
برگردی بیایی توی باغت بنشینی و به دنیا فکر کنی...
یا از اول همانجا بنشینی ...همه چیز را توی خیالت ببینی ...
چیزی که فرق می کند کیفیت گلهای توی باغ است...
شاید...
نمی دانم چرا ...ولی آدم ها انگار در مقابل یک اتفاق بد و آسیب زننده یا عامل به وجود آورنده آن دو جور عکس العمل دارند..
یا برای همیشه می بوسند و میگذارندش کنار و حتی دیگر به آن حوالی گذار هم نمی کنند..
یا مثل اینجانب هی می روند دوباره خودشان را آنجا تست می کنند ببینند شاید اینبار بی خطر باشد ..شاید عوض شده باشد ..شاید من آندفعه آنطوری که باید و شاید نبوده ام ...شاید ایندفعه آن دلیلی که باعث آسیب خوردن من شد از بین رفته باشد ..شاید من درک خوبی از ماجرا نداشتم..شاید او در آن لحظه اشتباه کرده بعدا فهمیده...شاید یکهو همه چیز عوض شده باشد ...ببینم اگر اینبار اینطوری عمل کنم آنطوری می شود یا نه...آه که عشق هر عامل آسیب زننده ای را رام و سر به راه می کند حتی اگر یارو از طبقه همکف جهنم بیرون آمده باشد !..شاید اینبار برنده شوم...شاید اینبار همه آن تصویر های قشنگی را که توی مغزم درست کرده ام به جای این زخم های روی تنم و عمق روانم ببینم...شاید اینبار ..شاید اینبار...
چقدر رو به رو شدن با این حماقت ها سخت است...پذیرفتن اینهمه ¤ شاید باشد ¤ به جای یک ¤ حتما هست¤...
دلم می خواهد خوب بنشینم گریه کنم...تلخ تلخ...
بار
آدمها به اندازه یک دنیا بار روی دوش هایشان و توی قلبشان حمل می کنند...
هزار تا چیز جور و واجور را هی با خودشان اینور و آنور می برند...بعضی وقتها حتی له می شوند زیر این همه بار و حاضر نیستند که برای لحظه ای زمینش بگذارند..
باور ها ، داستان ها ،اتفاق ها...لحظه های ترس هاو تنهایی ها ...آدم هایی که لطفی را ازشان دریغ کرده ایم یا خشمی را نثارشان...آدمهایی که خردمان کرده اند یا دلمان را شکسته اند...آنجاهایی که اشتباه کرده ایم..کارهایی که کرده ایم یا نکرده ایم...حتی خوشحالی ها ،شاد کامی ها برنده شدن ها ...آنهایی که دوست داشته ایم یا می داریم...
تمام گذشته ها با کیفیت ذهنی و احساسی صرفشان همیشه روی دوشهایمان سنگینی می کنند..
کاش می شد قبل از رسیدن به آن آخرین لحظه که به اجبار همه چیز را رها می کنیم، یک بار تمام این سنگینی ها را زمین می گذاشتیم...رها می کردیم ...
آزاد می شدیم...
من به معنی همه چیز فکر کرده بودم...
روزها و شب ها ی زیاد..
بزرگ شده بودم با خاطره هایم و گریه هایم و تنهایی ام..
حالا آمده ای می گویی تو را ببخشم...
من تو را به تمام آن خنده هایی که معنیشان را فهمیده ام
و به تمام آن دوستی و مهری که ارزشش را دانسته ام...
و به تمام شکوفه های بادام توی دست هایم ...
بخشیده ام...
من نو شده ام و تو هم...
تجربه
¤ مردم می گویند آنچه ما در جستجوی آنیم ٬ یافتن معنایی برای زندگیست. گمان نمی کنم این همان چیزی باشد که واقعا در پی آنیم. به نظر من آنچه که به دنبالش هستیم تجربه ای از زنده بودن است ٬ به گونه ای که تجارب صرفا جسمانی زندگی ٬ در درونی ترین وجه هستی و واقعیتمان طنین اندازد و جذبه زنده بودن را عملا احساس کنیم.¤
جوزف کمبل-قدرت اسطوره
پالیکار...
چشم هایم را بستم و باز کردم...یک سال گذشت
چیزی باقی نمانده از آن همه خواستن
جز همان چند شکوفه بادام..
هنوز توی مشتم مانده بودند ...نگذاشتند تمام حرفهایم را بگویم...
تو هم شکوفه های خودت را داری...
و من می فهمم ... حتی اگر نتوانم بگویم...اما می فهمم...