تائو
این وبلاگ در مورد زندگیست و زندگی جلوه گاه تائوست.تائو
این وبلاگ در مورد زندگیست و زندگی جلوه گاه تائوست.حقیقت
خوب یادم می ماند...گفتی که به دنبال حقیقتی...
از کجا دانستی اما...از همان آغاز...
اینها همه مجاز را که در میان آنیم ؟
گمشده...
شده که دلت پی چیزی بگردد و ندانی که چه...انگار یک جایی را گم کرده باشی و ندانی کجا...بنشینی و دانه دانه خاطره ها را مرور کنی و مزه ها و بوها ...و رنگ ها...و نقطه ها...و خطهای ممتد نازک و تیره و ...و باز ندانی که چه...که کجا...شک داری ...شاید اصلا در خواب بوده باشد...بنشینی و هی یادت بیاوری خوابها را..زیر و رو کنی...اما ...نه...نمی شود...انگار اصلا این گمشده ..که نمی دانمش...مال جای دیگریست...مال من دیگریست...
از هر طرف که می روم نفسم به دیوار می خورد...
میدانی آیا نشانی آن درخت پر میوه سبز را ...
که همه چیز را از یادم برد ؟
سایه ها
سایه هایم اما با منند...متغیرند و غریب...
تمام آنچه که نمی دانم و هستم...تاریکم گاهی...
تمام آنچه نخواسته ام و دارم ...هستم و نمی دانم...
تمام آنجا هایی که چشم هایم نمی بیند...
متحیرم از این همه شب که درونم بیدار است...
هراسناکم از این همه خودی که نمی شناسم...
بی رحم تر شده ام...بسیار بی رحم تر...
و شاید این لازم است برای کسی که ترس را می شناسد...
برای کسی که اندک اندک زندگی کردن در شب را یاد می گیرد...
برای کسی که دیگر بچه نیست...
عبور
فهمیدم که وقتی هر چیز را در گذشته همانطور می خواهی که اتفاق افتاده...با تمام زشتی ها و زیباییهایش..با تمام رنجها و شادیهایش...وقتی دیگر نمی خواهی برگردی و چیزی را درست کنی...وقتی فکر می کنی که تجربه هایت کامل بوده...به تمامی...آنقدر که جابجایت کند...آنقدر که ویران کند آن همه دروغ را که از خودت باور داشتی و روشن کند آنهمه تاریکی را که در خودت حمل می کردی...آنوقت یعنی عبور کرده ای...یعنی تمام شده..هر چه که بوده یا نبوده...
می فهمی که روی این صحنه چقدر آدم ها درست انتخاب شده بودند...
...و نورها و رنگها و
...همه چیز...
دروغ
بزرگترین دروغ دنیا چیست ؟ این است که ما در لحظه ای خاص تسلط بر آنچه برایمان پیش می آید را از دست می دهیم و سرنوشت بر زندگیمان مسلط میشود...این بزرگترین دروغ دنیاست...
(پائولو کوئیلو)
