عبور

فهمیدم که وقتی هر چیز را در گذشته همانطور می خواهی که اتفاق افتاده...با تمام زشتی ها و زیباییهایش..با تمام رنجها و شادیهایش...وقتی دیگر نمی خواهی برگردی و چیزی را درست کنی...وقتی فکر می کنی که تجربه هایت کامل بوده...به تمامی...آنقدر که جابجایت کند...آنقدر که ویران کند آن همه دروغ را که از خودت باور داشتی و روشن کند آنهمه تاریکی را که در خودت حمل می کردی...آنوقت یعنی عبور کرده ای...یعنی تمام شده..هر چه که بوده یا نبوده...

می فهمی که روی این صحنه چقدر آدم ها درست انتخاب شده بودند...

        ...و نورها و رنگها و

                        ...همه چیز...