تائو
این وبلاگ در مورد زندگیست و زندگی جلوه گاه تائوست.تائو
این وبلاگ در مورد زندگیست و زندگی جلوه گاه تائوست.روزانهها
همه- Becoming Human A documentary about human history
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 2
- تیر 1391 3
- دی 1390 3
- آذر 1390 1
- دی 1389 1
- آذر 1389 1
- مهر 1389 1
- مرداد 1389 2
- خرداد 1389 1
- بهمن 1388 1
- دی 1388 1
- آبان 1388 1
- شهریور 1388 1
- مرداد 1388 1
- خرداد 1388 2
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 5
- اسفند 1387 1
- بهمن 1387 3
- دی 1387 2
- آذر 1387 5
- آبان 1387 2
- مهر 1387 1
- شهریور 1387 4
- مرداد 1387 4
- تیر 1387 2
- خرداد 1387 4
- اردیبهشت 1387 5
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 3
- بهمن 1386 2
- دی 1386 3
- آذر 1386 5
- آبان 1386 3
- مهر 1386 1
- شهریور 1386 6
- مرداد 1386 3
- تیر 1386 3
- خرداد 1386 6
- اردیبهشت 1386 3
- فروردین 1386 5
- اسفند 1385 3
- بهمن 1385 6
- دی 1385 5
- آذر 1385 9
- آبان 1385 5
- مهر 1385 8
- شهریور 1385 6
- مرداد 1385 6
آمار : 326167 بازدید
Powered by Blogsky
راه
دو تا راه که بیشتر نداری...
یا بروی کل دنیا را بگردی ...صحرا ها و کوه ها ،رودها و شهرها را ببینی..
برگردی بیایی توی باغت بنشینی و به دنیا فکر کنی...
یا از اول همانجا بنشینی ...همه چیز را توی خیالت ببینی ...
چیزی که فرق می کند کیفیت گلهای توی باغ است...
مریم
شنبه 14 اردیبهشت‌ماه سال 1387 ساعت 03:36 ب.ظ
با عرض سلام و خسته نباشید وبلاگ بسیار زیبایی دارید اگر تمایل به تبادل لینک هستید وبلاگ منو با عنوان (برترین مقالات کامپیوتر ) تو وبلاگتون قرار بدین و به من اطلاع بدین تا شما رو لینک کنم.
http://yosafy.blogsky.com
ای داد که من همیشه راه دوم رو انتخاب کردم!
:(
میل به دیدن همه دنیا ، درست مثل میل به داشتن همه چیزها هست :) در همه وجود دارد. اما خوب است قبل از هر حرکت، دوگانگی های آدم برطرف گردد ... و شاید قدم بنیادی برای رفع دوگانگی های احتمالی پاسخ به این سوال ها باشد : همه دنیا را بگردم برای چه هدفی؟ همه چیزهای دنیا را داشته باشم برای چه کاری؟ . . . برای رسیدن به آن کار یا هدف ، آیا طی کردن راهی به این بلندی، ضروریست؟ :)
یک راه سومی هم هست همیشه..
میشود رفت همه ی دنیا را گشت و صحراها و کوه ها ..رودها و شهرها را دید.. و دیگر بر نگشت! .. در این صورت کیفیت گلهای توی باغ برای همیشه همان میماند که بوده.. توی ذهن تو..
پ ن: آنی چا !
من روزی درختی بودم در باغی
صبور و آرام
بسیار سالها گذراندم
بر شاخه هایم شکوفه ها روئید
بسیار بهاران
بر گونه هایم برف نشست
بسیار و بسیار
بسیار کودکان در شاخه هایم آویختند
بسیار تشنگان از میوه ام خوردند
من خود درختی بودم صبور و آرام
عاشقان هم صحبتم شدند
و با هم زیر باران رقصیدیم
عاشقان و خستگان در سایه ام آسودند
و ما عاشقان رقصان رقصان
اشک شوق بر گونه هایمان را به نسیم سپردیم
و در خنکای شیرین عاشقانه اش بسیار معاشقه کردیم
من درختی عاشق کهن در باغی زیبا بوده ام
سالیان سالیان به رهگذاران خوش آمد عشق گفتم
آری بی گمان من درختی صبور و عاشق بودم
و من با یک رویای شیرین خاطرات دوردست باغ را مینوشم
این نوشته خیلی خوب بود.
بنظرم می شود توی باغت بشینی و فقط به باغت فکر کنی...
تصورات ذهنیمون بهتر از واقعیات است.
نفرتم را بر یخ مینویسم