دل که باید بکنی و بروی دیگر فرقی نمی کند که سه روز باشد یا یک ماه یا برای همیشه....
هر بار باید این تلخی خدا حافظی را بخری و بگویی:
خداحافظ تمام روز مرگی های خوشایندم...خداحافظ زندگی هر روزه تکراری...
و فکر کنی که اگر باز گردم یا نه باز هم آیا اینگونه خواهم بود ؟ اینگونه خواهم زیست؟....
دل که باید بکنی فرق نمی کند ، وقتی که دل کندی دیگه باید بری حتی برای برداشتن تیکه های باقیمونده هم نباید برگردی...........
تلخی خداحافظی زمانی بیشتر میشه که بجای روزمرگی و تکرار با تازگی و شور شعف و زیبایی و حرارت خداحافظی کرده باشی ...........
دل که باید بکنی فرق نمی کند ، وقتی که دل کندی دیگه باید بری حتی برای برداشتن تیکه های باقیمونده هم نباید برگردی...........
وکاش جای دنجی بود برای رفتن همیشگی ...کاش پای رفتنی بود..و شهامتی
سلام
وبلاگتون خیلی خیلی قشنگه ، حیف که دیگه Update نمیشه ):
موفق باشید (:
با رفتن از یک جا نمی توان از آنجا دل کند همانگونه که می توان از کسی دل کند اما با او زیست! دل کندن ربطی به اقامت ندارد وقتی مقیم قلبی باشی با دور شدن از انجا از او جدا نتوانی شد . برای خداحافظی ما نیاز به قلبی کمرنگ و ذهنی فراموش کار داریم
سلام
ممنون که سر زدید. باز هم میام.
دوستم .خوبی؟دلم برات تنگ شده.
درود بر شما
مطالب جالبی دارین
بهتون لینک دادم
به من هم سری بزنین
شاد و رها