فرزانه در جستجوی رضایت خاطر نیست
نه در جستجوست ،نه انتظار می کشد
او حاضر است ...آماده برای خوش آمد گویی به هر چیز.
(دائو-منسوب به لائوتسو)
آرام گرفته دلم...رهایم ...از آنچه گذشته و نیست ...پوست انداخته ام و بالهایم به فراخی آسمان است...از تو ممنونم ...اگر دلم را نشکسته بودی ،آخرین تکه آن پوست سخت قدیمی همچنان به قلبم چسبیده بود...
زیبایی نگاه فرزانه
من رو متحیر می کنه...
در تمام کتاب دائو د جینگ این رو می بینم...
فرزانه بیشتر از یک انسانه...
شاید یک ...
راستی سکوت علامت رضاست پس لینکتون کردم...
این کبوتربچه هم عزم هوا کرد و پرید/چون صفیری و ندایی ز سوی غیب شنید
بپرد جانب بالا چو چنان بال بیافت/بدرد جامه تن را چو چنان نامه رسید
رحمتش نامه فرستاد که این جا بازآ/که در آن تنگ قفس جان تو بسیار طپید
لیک در خانه بیدر تو چو مرغی بیپر/این کند مرغ هوا چونک به چستی افتید
اینگونه بنویس .و باز بنویس
وو-وی
تشکر که در ادامه چنین نوشته اید چون حرف دل خیلی ها رو زدید.
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم که همین دوست داشتن زیباست