گیرم که آن روزها رفته باشند ، آدمها هم ، من هم رفته باشم و اصلا همه چیز دیگر آنجوری که بود نباشد..مثل خواب ، مثل رویای دم صبح محو شده باشند همه لحظه ها توی خلاء ، مانده باشند یک جایی که دیگر دست هیچ کس بهشان نرسد...
جعبه استوانه ای شش تا مداد رنگی کوچولویت که هست..
عیدت مبارک عزیزم
شاد باشی وسلامت
چرا این وبلاگ دو ساله که دیگه نوشته نمیشه؟