می خواهم این را بگویم ...
می خواهم یک جایی در زندگیم این را گفته باشم...
هیچ شهامتی بالاتر از زندگی کردن به تمامی نیست...زندگی کردن آنگونه که باید...
هیچ کس شاید شجاع تر از کسی نیست که خودش را زندگی می کند...حقیقتش را..
بی ترس...بی اندوه...بی اندیشه بازگشت و جور دیگری بودن...
این آدم ..این موجود... حتما که سر تا پای وجودش زخمیست...
حتما حتما که تنهای تنهاست...
ولی یکتا دلیلی است برای این که بدانیم خدایی وجود دارد...
خدایی که خودش را از طریق ما زندگی می کند...
حقیقتش را...
سلام دوست من
امید وارم حالت خوب باشه عزیزم
*************************
یادم بمون یه وقت نرم ز یادت
یادت باشه یادت باشه
کی بود که هی عشقو نشون میدادت
شبا که تنها توی راهی
محو نگاه اون ستاره هائی
یادت باشه که یارت
یه گوشه ای نشسته تو تنهائی
دل ناگرونم که ز یادت برم
نمیره این غصه دیگه از سرم
یادم بمون ای مهربون
یه وقت نشی نامهربون
******************
موفق و سر بلند باشی
سلام.
منم جدیدا به تائوئیستا پیوستم.
تو همین مدت کوتاه کلی چیزای جدید یاد گرفتم.
واقعا حیفه که آدم خیلی چیزای قشنگ و جالب و ندونه و بمیره. شما اینطوری فکر نمیکنی؟
با درود...
نا متناهی در حال محدود شدن است
بی حرکت حرکت آغاز کرده است .
تمام جهان کوچک می شود تا در مکانی در درون ما جای گیرد (واحد آگاهی) .
ابدیت ظاهر زمان بر تن کرده است
شک به یقین بدل می شود .
تعریف نا شدنی شکل قطعی به خود می گیرد .
آنچه دلیلی نداشته خود زنجیر علت و معلول را آغاز می کند .
و........واقعیت نقاب توهم می پوشد .
................................
موفق و شاد باشی دختر نیلوفر آبی