تیز و کند

تائو ،‌آنچنان خالیست ،‌آنچنان تهیست

که گویی خستگی ناپذیر است از بی فایدگی

آنچنان عمیق است ،‌آنچنان ژرف است

که گویی هر چیز از آن نشات می گیرد

تیزیها را کند می کند،‌گره ها را باز می کند

درخشندگیها را فرو می نشاند

آنچنان عمیق است‌،‌آنچنان آسوده است

که گویی به سختی وجود داشته

نمی دانی از کجا آمده....

حتی از خدایان هم کهن تر است.

           

شاید بزرگترین هنر آدم ،‌ساختن یک زندگی آرام و آسان و آباد نباشد ،‌شاید بدست آوردن و داشتن هم نباشد..یا حتی رشد کردن و فهمیدن و دانشمند شدن ،‌یا رسیدن به جایی یا کسی یا چیزی ...

شاید حتی آدم خوبی شدن ،‌سالک خوبی شدن ،‌عارف خوبی شدن هم نباشد...شاید بزرگترین هنر آدم این نباشد که از عمق زمین تا اوج کهکشان را بداند...شاید اینکه عاشق خوبی باشد هم نباشد...

میدانم ،‌اینکه خدا را یا خودش را هم بشناسد نیست....

اما شاید ..بزرگترین هنر آدم این باشد که بیافریند ...از نیستی ،‌هستی را ...و از هیچ ،‌همه را...