در سماع آی و ز سر خرقه بینداز و برقص...

فرزانه جهان را مشاهده می کند و به دید درونی خود اعتماد می کند

او اجازه می دهد اتفاقات آن طور که باید رخ دهند

قلب او همچون آسمان باز و گسترده است.

(دائو-منسوب به لائوتسو)

            

این پایین..زیر پاهایم خطیست که حتی از گردی ظریف انگشت کوچکم نازکتر است...

می خواهم روی آن راه بروم...روی مرز درون و بیرونم ؛ روی مرز فرزانگی و دیوانگیم ؛ روی مرز خواستن و رها کردنم؛ روی مرززندگیم و مردنم ...می اندیشم که شاید این خط باریک امن ترین جای دنیاست ...نمی توانم ..هرگز نتوانسته ام ...

چشم هایم را می بندم...با نوک ناخن پای راستم دایره ای روی زمین می کشم...دستهایم از پی آن می چرخند...می نشینم و بر می خیزم...نوری در دلم می تابد... می رقصم و تمام خط ها ناپدید می شوند...می چرخم و انگار همه چیز در هم تنیده می شود...